Algunos de mis vídeos. Some of my videos.

Seguidores

sábado, 13 de junio de 2009

Cacto de pascua (1) Easter cactus (1)






Fotos recientes de esta misma tarde, no pude resistirme a traer ante vosotros esta planta suculenta de mi jardín, mi cacto de pascua (rhisalidopsis gabertneri) también conocido como "Plumilla de Santa Teresa", todos los años florece en cantidad de bellas flores, pero creo que este año se merece un premio, ya me diréis sin llevo razón... Bonavebe.

Fotos recentes desta mesma tarde, non puiden resistirme a traer ante vós esta planta suculenta do meu xardín, o meu cacto de pascua (rhisalidopsis gabertneri) tamén coñecido como "Plumilla de Santa Teresa", todos os anos florece en cantidade de belas flores, pero creo que este ano merécese un premio, xa me diredes sen levo razón... Bonavebe.






Recent photos of this afternoon, I could not resist to bring you this succulent plant from my garden, my Easter cactus (rhisalidopsis gabertneri) also known as "pen of Santa Teresa", every year many beautiful flowers in flowers, but I think this year he deserves a prize, I say I have no reason ... Bonavebe.

4 comentarios:

  1. Amigo Bonavebe, desde luego que es para estar contento.
    Como antiguo coleccionista de cactus y plantas crasas puedo decirte que, aunque bellos sin flor, con flor son el despiporre. Lamentablemente tuve que deshacerme de todos ellos (sólo llegué a tener +- unas 100 variedades) regalándoselos a los vecinos. ¡Ay, Dios mío! con cada uno parecía que se me iba un poquito de mí... ¡¡huysss! parece que me estoy poniendo tierno y eso en una morsa como yo no es nada bueno.

    Enhorabuena por el Rhipsalidopsis.

    Saludotes nostálgicos.

    ResponderEliminar
  2. Que pena Tonecho, tener que desprenderte de tus plantas, es como si dieras una parte de ti( el realidad lo haces), bueno quizás vuelvas con los años a recuperar tu afición eso espero, un saludo cordial amigo.

    ResponderEliminar
  3. ¡Oh, amigo bonavebe! La afición no la he perdido. Es decir: Debo limitarme a contemplar los que puedo y donde puedo y cuando los veo siento un vacío, justo bajo la punta del esternón, que me trae a mal traer.
    Lo que sucedió es que los tenía en el domicilio que ahora tengo y que, por aquel entonces, tenía desocupado; cuando fue necesario trasladarse acá... pues que no era plan andar esquivando púas (bastante tenía y tengo con esquivar a mi suegra).
    Así que les tocó a las plantas irse (me temo que mi "mamá política" protestaría si fuese otro el caso).

    Recuerdo con mucho cariño el primero que tuve: un Gimnocalicium mihainovichii de color naranja injertado sobre Hilocereus (ya no recuerdo si se escribe así pero así lo tengo en la mente, tú me entiendes), se lo regalé a una parienta de la "parienta" y lo conservó bastante tiempo: unos tres años que, teniendo en cuenta las manos en que cayó, bastante duró.

    ¡Ay! no sigo con mis penas y pesares que destilo bilis.

    Saludotes cordiales.

    ResponderEliminar
  4. Tienes toda la razón Tonecho las aficiones nunca nos dejan, siempre quedan el nuestra mente y corazón...Eres un manitas, siempre me gustaron lo cactos injertados pero nunca lleve a cabo esta técnica, anímate nunca es tarde para retomar aficiones, un saludo cordial amigo.

    ResponderEliminar


contador gratis

Buscar este blog

¡Suscríbete!

http://www.wikio.es

Time

Patrocinado por: vuelos baratos | directorio de blogs

Archivo del blog

Directorio de Blogs

Patrocinado por: vuelos baratos | directorio de blogs

Soy un lunatico.

Soy  un lunatico.
Foto Bonavebe.

AZUL, AZULISIMO...

AZUL, AZULISIMO...
Foto Bonavebe.

PIEDRA, AGUA Y FLOR...

PIEDRA, AGUA Y FLOR...
Foto Bonavebe.

Mi amigo

Mi amigo
Mi amigo el erizo.

Rio Miño

Rio Miño
El pasillo.

Rio Miño.

Rio Miño.
Reflejos....

Naturaleza gallega

Naturaleza gallega
Paseando por la carballeira...

Serenidad

Serenidad
Dos solos mejor que en compañia....

ClickComments